A chegada de Goretti Sanmartín ao Pazo de Raxoi non supuxo —e á vista está— ningún cambio a mellor para a capital de Galicia. Santiago de Compostela segue sometida á inoperancia política do goberno local, un executivo de BNG e Compostela Aberta que vende como un logro colaborar coa USC para instalar 20 bicicletas eléctricas, lanzando un proxecto piloto conxunto que foi piloto hai máis dunha década e que, a día de hoxe, pasa sen pena nin gloria.
Feitos coma este amosan ás claras a falta de perspectiva e ambición dun goberno en minoría, incapaz de artellar unha maioría de goberno sólida para xestionar a cidade. A maiores, o efecto claro do conformismo político lastra as potencialidades de Compostela, mentres o seu (des)goberno é incapaz de afrontar asuntos de magnitude. Porén, o lamentable é que mentres se constrúe un equipo de goberno custoso a nivel económico, tanto polo gasto que supón como polas oportunidades perdidas que provoca, o Concello é incapaz de dar solución a outras cuestións que poderiamos chamar “de rutina”.
O mantemento dos barrios, o estado dos autobuses das liñas de transporte —nalgúns chove e cada semana practicamente vai algún para Boisaca—, o déficit de taxis etc., son problemas e queixas que se reiteran nos bares de Santiago, nos negocios, nas paradas de autobuses, en calquera lugar onde poidamos atopar veciños. Para iso é preciso un goberno achegado ás diferentes realidades que compoñen Santiago de Compostela, e non só a aqueles pequenos espazos onde un —neste caso unha— se sinte cómodo.
Os gobernos non se basean en gobernar para os votantes propios, senón en gobernar para toda a cidadanía, para quen votaron á persoa que ostenta a alcaldía e para a inmensa maioría que non. O 32% dos picheleiros que exerceron o seu dereito a voto apostaron polos partidos de Goretti Sanmartín e María Rozas. O 68%, non. É innegable que, nese contexto, as negociacións, o talante democrático e a vontade de construír unha cidade do futuro, unha capital do país digna e orgullosa, deberían ser as pedras angulares do labor de Sanmartín. É inevitable que calquera compostelán cuestione un goberno cuxa alcaldesa di que quere ser lembrada por plantar árbores. Con centos de asuntos pendentes, esta tarefa, respectable e desexable, non pode ser a máis relevante dun goberno municipal.
É fundamental seguir atopando de fronte unha oposición crítica e construtiva, que siga coñecendo os problemas reais da cidadanía e actuando como a súa única voz real nos Plenos municipais. Esa tarefa titánica que ten por diante de si o PP de Borja Verea ha de ser sempre desenvolta desde a humildade, desde o interese por coñecer todas as parroquias e todas as problemáticas, desde o contacto directo etc. Está, sen lugar a dúbidas, na mellor das direccións e ante estas circunstancias aquí non caben milagres do Apóstolo. A alcaldesa apostatou.
