Catro monxas do sur de Galicia, concretamente do mosteiro de Albeos á veira do Miño, viven tranquilamente, gardan as colleitas para comer o resto do ano, cóntanse historias e, como non, rezan. Este grupo de mulleres deberá de loitar contra os intereses da Coroa de Castela e cos intereses do Papado, institucións que pretenden desterrar a todas as monxas bieitas dos seus mosteiros para envialas a Santiago de Compostela, quedándose así cos seus foros.
Cun carácter de Thriller mesturado con toques cómicos as protagonistas irán afrontando a noticia e preparándose para a chegada dos súbditos da coroa, aflorando entre elas disputas e unha conciencia revolucionaria. Por un lado están aquelas monxas cun carácter máis tradicional que aceptan o seu destino, pero a máis maior, quen xa fora desterrada outras veces en épocas de pestes, négase a abandonar o seu mosteiro, a súa aldea e ao neno mártir San Paio.
Esta comeza a personificar aqueles sentimentos de rabia e frustración ante a inxustiza, transmitidos por un discurso que busca abrir os ollos das demais, permitíndonos coñecer a historia de outras mulleres que foron xulgadas de forma fraudulenta e por tanto destituídas ou asasinadas. Deste xeito ábrense nesta obra diversos debates morais como a obediencia cega contra os valores persoais, o constante estado de autocastigo e autocensura propio das monxas contra a toma das súas decisións, a liberdade das mulleres na igrexa en contra dos poderes da inquisición, etc.
Finalmente a historia desta monxa remata co pecado último, o suicidio, nun acto de subversión ante o poder que pretendía separala da súa fe decidindo non renunciar a ela e permanecer no convento para a eternidade.
A historia está baseada en feitos reais, acontecidos no Mosteiro de Albeos, onde a autora escribe nun texto teatral a historia de resistencia destas monxas, representadas por unhas incribles Melania Cruz, Patricia Vázquez, Rebeca Montero, Rocío González, María Costas e Víctor Mosqueira. Ademáis esta obra permitíulle a Carme Varela a autora gañar o Premio Álvaro Cunqueiro a texto teatral.